Ο Αλέξανδρος Πιεχόβιακ, γεννημένος στην Ελλάδα με καταγωγή από την Πολωνία, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Πολυτεχνική πριν αφιερωθεί στην υποκριτική και την τηλεόραση.

Έχει καταφέρει να κάνει τη μικρή οθόνη μεγάλο χώρο συγκίνησης και αλήθειας. Ʃτις Ʃέρρες, ο ρόλος του Άγγελου μιλά για αγάπη, αποδοχή και θάρρος, ενώ η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση συνεχίζει να εξελίσσει την καριέρα του με έργα γεμάτα συναισθηματική ειλικρίνεια.

Αλέξανδρε, η σειρά Ʃέρρες προκάλεσε έντονη συγκίνηση και συζητήσεις. Πώς βίωσες εσύ την επιστροφή της στη μικρή οθόνη και το ταξίδι του Άγγελου στον δεύτερο κύκλο;

Όταν έλαβα το πρώτο τηλεφώνημα για να πάω για casting, προφανώς χάρηκα αλλά παράλληλα σκεφτόμουν ''σιγά μην είμαι τόσο τυχερός και πάρουν εμένα''. Επομένως εξοπλίστηκα με δύναμη και θετική σκέψη και πήγα στο casting χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες, αφήνοντας το ενδεχόμενο της επιλογής κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Και μετά από έναν περίπου μήνα, όταν έλαβα το τηλεφώνημα ότι είμαι ο επικρατέστερος για τον ρόλο του Άγγελου, ακόμα πίστευα ότι κάτι θα πάει λάθος.

Νομίζω ότι το συνειδητοποίησα όταν μαζευτήκαμε όλοι μαζί οι ηθοποιοί για την πρώτη ομαδική ανάγνωσή μας, μαζί με το Ʃταμάτη, το σκηνοθέτη μας και τον Καπουτζίδη. Ο τρόπος που ‘αγκάλιασαν’ εμάς, τους νέους ρόλους, οι ηθοποιοί της πρώτης σεζόν ήταν τόσο ζεστός και προστατευτικός που απευθείας κατάλαβα ότι ξεκινάει ένα υπέροχο ταξίδι.

Δε θα κρύψω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων ένιωθα ότι φέρω μια ευθύνη. Ότι έπρεπε να ανταποκριθώ στο ρόλο αυτό, ότι έπρεπε να εκπροσωπήσω την απλότητα και την αγάπη του σεναρίου, να υπάρχω εκεί με τον πιο ουσιαστικό τρόπο για τους συναδέλφους, για την ιστορία, για το κοινό που θα παρακολουθήσει μετά το αποτέλεσμα.

Τι σε τράβηξε αρχικά στον ρόλο του Άγγελου; Τι βρήκες σε αυτόν που σε έκανε να πεις «ναι»;

Πάλι θα μιλήσω για το casting λέγοντας ότι με είδαν για τρεις διαφορετικούς ρόλους. Ωστόσο και από τους τρεις, αυτός που με κέρδισε περισσότερο, που μπορούσα να δω τον εαυτό μου, ήταν αυτός του Άγγελου. Καλά μην κοροιδευόμαστε. Δε σκέφτηκα στιγμή να πω όχι. Ποιός δε θα ήθελε να υπάρξει σε δουλειά του Καπουτζίδη. Όπως και η πρώτη μου επαφή με τον Ʃταμάτη, μου άφησε τρομερά θετική εντύπωση. Ήταν ήδη ένα ιδανικό εργασιακό πλαίσιο.

Γεγονός που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις επιλογές μου. Τώρα όσον αφορά το ρόλο του Άγγελου, διάβάζοντας και το σενάριο, κατάλαβα ότι μιλάει για έναν ευαίσθητο άνθρωπο ο οποίος αναζητά τον έρωτα, αλλά και την ανθρώπινη επαφή.

Ήθελα πολύ να βουτήξω στον κόσμο του. Να κερδίσω από την ευαισθησία του και να πω τα λόγια αυτά που του είχαν γραφτεί. Πίστευα ότι η αναμέτρηση αυτή θα είχε ενδιαφέρον. Ωστόσο αυτό που με κέρδισε ακόμα περισσότερο, ήταν οι υπόλοιπες σκηνές. Ήθελα να είμαι κομμάτι αυτού του κόσμου, αυτής της ιστόριας. Όταν πρωτοδιάβασα το σενάριο δε μπορούσαν να σταματήσουν τα δάκρυα μου να τρέχουν.

Υπήρξε κάποια σκηνή ή στιγμή στα γυρίσματα που σε σημάδεψε ή σε άλλαξε ως ηθοποιό;

Δε νομίζω ότι υπήρξε κάποια συγκεκριμένη σκηνή ή στιγμή. Νομίζω ότι ήταν η όλη αντιμετώπιση του εγχειρήματος. Βλέποντας την απλότητα αλλά και την ουσία τόσο της σκηνοθεσίας όσο και των άλλων συναδέλφων κατάλαβα ότι το εργαλείο μας ήταν η αλήθεια και η επικοινωνία. Από το πόσο ήταν εκεί ο ένας για τον άλλον, κατάλαβα ποιο είναι το πλαίσιο στο οποίο θέλω να δουλεύω, στο οποίο μπορώ να νιώσω ασφαλής και να δημιουργήσω, με αποτέλεσμα να επιλέξω για τον Άγγελο μιαν οδό που θα κοιτάει μέσα στα μάτια και θα ακούει. Προσπαθώντας να επικοινωνήσει τις λέξεις με όσο μεγαλύτερο βάθος γίνεται.

Ο Άγγελος είναι ένας χαρακτήρας που περνάει μέσα από φόβους, αποδοχή, έρωτα και αυτογνωσία. Τι έμαθες εσύ μέσα από αυτόν;

Ναι είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην αλήθεια και στην ειλικρίνεια, άλλωστε για αυτό εξαρχής λέει και στον Οδυσσέα την αλήθεια για τη σχέση του. Ωστόσο το δέσιμο του με τους ανθρώπους και η πίστη του σε αυτούς, ο φόβος του να μην τους πληγώσει τον παγιδεύει σε λάθος κρίσεις. Περνάει από ένα ταξίδι αυτογνωσίας και εν τελει διαλέγει τον έρωτα τον ξαφνικό. Τον έρωτα που ορίζεται από το ένστικτο του και το σώμα του και όχι τον έρωτα που ορίζεται από τη λογική.

Αυτό που με έμαθε αυτός ο άνθρωπος και η ιστορία του είναι η σημασία του να είμαστε ειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό μας και μετα με τους γύρω μας. Να λέμε την αλήθεια και να εκφράζουμε τα λόγια αγάπης που νιώθουμε. Πόσο όμορφο είναι να εκφράζεις στον άλλον την αγάπη σου ακόμα και αμα δεν οδηγήσει πουθενά. Πιστεύω ότι οταν στη ζωή σου κρατάς και εκπέμπεις μια θετική στάση και φέρεις μια ευγένεια στον τρόπο σου, αυτό κάπως σου επιστρέφεται.

Ο ρόλος σου στις Ʃέρρες θεωρήθηκε από πολλούς ένα ορόσημο για τη mainstream ελληνική τηλεόραση. Το αντιλήφθηκες κι εσύ έτσι;

Όχι καθόλου. Δε με αφορούν καθόλου ούτε οι χαρακτηρισμοί, ούτε οι βαρύγδουπες δηλώσεις, ούτε η κατάκτηση σχόλιων ή οτιδήποτε παρεμφερές. Καταλαβαίνω τη σημαντικότητα της δουλειάς αυτής σε μια κοινωνία πυρηνικά συντηρητική. Το μίσος που υπάρχει και η έχθρα απέναντι στην αγάπη επιβεβαιώνει τη σημαντικότητα της ύπαρξης τέτοιων δουλειών.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στην εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ʃτο έργο αυτό, πέρα από τον έρωτα ανάμεσα σε δύο άτομα του ίδιου φύλου θίγονται και άλλα ζητήματα. Ζητήματα αποδοχής, μοναξιάς, υπαρξιακών προβληματισμών, σχέσεων ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Και όλα αυτά τοποθετούνται χωρίς να προσβάλουν οι δημιουργοί κανέναν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δει τον εαυτό του μέσα σε αυτήν τη σειρά. Και ναι, αυτό το θεωρώ ορόσημο. Ότι μια σειρά στην ελληνική τηλεόραση μπορεί να θίξει όλα αυτά τα ζητήματα χωρίς να θίγει κανέναν, προσφέροντας την ελευθερία να λειτουργήσει ως καθρέφτης για όλους. Και απλώς ο Άγγελος είναι κομμάτι αυτής της ιστορίας.

Πώς προετοιμάστηκες για να αποδώσεις έναν χαρακτήρα που ερωτεύεται άτομο του ίδιου φύλου, χωρίς στερεότυπα ή υπερβολές;

Ʃε αυτό το κομμάτι δε χρειάστηκε καμιά προετοιμασία γιατί θεωρώ ότι οέρωτας δεν κοιτάει φύλα. Ο έρωτας κοιτάει μάτια, χαμόγελα και καταστάσεις.

Ʃτη ζωή μου είμαι ερωτευμένος και με τους φίλους μου και με τη δουλειά μου και με πολλά πράγματα. Επίσης όπως διάβασα ένα πολύ ωραίο σχόλιο στα social, it takes two to tango. Ο Ζυγούρης, ή αλλιώς ο Ζυγουράκος όπως τον προσφωνώ, υπήρξε ένας από τους καλύτερους συνεργάτες που είχα μέχρι τώρα. Είναι εκεί για εσένα πάντα. Άρα η αγάπη μου και ο θαυμασμός μου για τον Γιώργο αρκούσε για να τον κοιτάξω με τα μάτια του έρωτα. Γιατί για εμένα αυτό ακριβώς είναι ο έρωτας. Θαυμασμός και αγάπη.

Η ερωτική σκηνή με τον Γιώργο Ζυγούρη σχολιάστηκε παντού — όχι για το «σοκ», αλλά για την τρυφερότητα και την αλήθεια της. Πώς ήταν για σένα εκείνη η στιγμή;

Αχ έχω να πω πολλά για αυτήν τη σκηνή. Θα ξεκινήσω, με το πιο σημαντικό για εμένα, με την τρυφερότητα και την προστατευτικότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε από όλους και κυρίως από τον Ʃταμάτη, τον σκηνοθέτη μας.

Δημιούργησε το κατάλληλο πλαίσιο για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε. Επίσης τα λόγια που έγραψε ο Γιώργος για αυτήν τη σκηνή, είναι λόγια που ο καθένας από εμάς θα ήθελε να ακούσει και λόγια που ο καθένας θα ήθελε να έχει το θάρρος να τα ξεστομίσει. Και υποκριτικά αποφάσισα ότι θα τα πω όλα στα μάτια του Γιώργου, χωρίς υπεκφυγές, πράγμα που θα ήθελα πολύ να μπορώ να κάνω και στη ζωή. Ʃτη ζωή φοβόμαστε να κοιτάμε μάτια. Φοβόμαστε πολύ την αλήθεια. Μη και μας καταλάβουν οι άλλοι. Και εννοείται έπρεπε να αναμετρηθώ και εγώ με την αλήθεια μου. Ήταν λόγια που δε γινόταν να μην έρθω αντιμέτωπος με δικά μου βιώματα και μνήμες.

Άλλωστε αυτά είναι και τα εργαλεία μας στη δουλειά μας. Όλα αυτά συνέθεσαν ένα πλαίσιο αρκετά έντονο συναισθηματικά που το απήλαυσα, όμως, πολύ. Κατάλαβα από εκείνη τη στιγμή ότι όσο πιο κοντά ερχόμαστε σε μια αλήθεια τόσο πιο κερδισμένοι μπορούμε να είμαστε. Είτε στη ζωή, είτε στη δουλειά μας.

Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα που είδε τον εαυτό της μέσα από τη δική σου ερμηνεία;

Δεν πιστεύω ότι είμαι αρκετός ή ικανός να στείλω κάποιο μήνυμα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Παρακολουθώντας λίγο τα όσα γράφονται στα social καταλαβαίνω ότι η ανάγκη να εκπροσωπούμε και να διαλαλούμε την αγάπη είναι επιτακτικότερη από ποτέ. Και δε μιλάω ως καλλιτέχνης τώρα αλλά ως άνθρωπός. Το δικαίωμα στην αγάπη, στον έρωτα, στην ύπαρξη, στην ελευθερία είναι δικαίωμα όλων. Πρέπει να είναι δικαίωμα όλων και πρέπει να το διασφαλίζουμε και για τους εαυτούς μας και για τους συνανθρώπους μας, μεπάση θυσία.

Από τον αρχιτέκτονα στον ηθοποιό — ποιο ήταν το σημείο πουσυνειδητοποίησες πως η υποκριτική είναι το δικό σου σπίτι;

Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που πάντα το ήξερα. Ήδη από τα πρώτα μου χρόνια στην Αρχιτεκτονική συμμετείχα σε φοιτητικές θεατρικές ομάδες. Κάτι με τραβούσε εκεί. Ένιωθα μια ασφάλεια. Νομίζω ότι κομβικό σημείο που κατάλαβα ότι μπορώ να ακολουθήσω την τέχνη της υποκριτικής ήταν όταν ξεκίνησα να βιοπορίζομαι από αυτήν.

Άλλωστε την αρχιτεκτονική δεν την εγκατέλειψα ποτέ. Και όχι εξασκώντας την εμπράκτως αλλά ως τρόπο σκέψης. Άλλωστε για εμένα αρχιτεκτονική και υποκριτική έχουν τους ίδιους άξονες. Δημιουργούν χώρους για τους ανθρώπους για να μπορέσουν να τους κάνουν βίωμα.

Οι Ʃέρρες, τώρα και στο Netflix, σε έκαναν ευρύτερα γνωστό στο κοινό. Πώς βιώνεις αυτή τη νέα, διεθνή πλέον προβολή και τι έχει αλλάξει για σένα από τότε που ξεκίνησε η σειρά;

Καλά το ταξίδι των Ʃερρών στο Netflix ξεκίνησε τώρα, έχει δεν έχει μια εβδομάδα. Αυτό που με χαροποιεί σε αυτό το γεγονός είναι ότι θα μπορέσουν να απολαύσουν και να δουν την ιστορία αυτή ακόμα περισσότεροι άνθρωποι. Άνθρωποι που ίσως παρακολουθούν μονο πλατφόρμες. Δεν έχει αλλάξει κάτι για εμένα, ίσως μόνο ότι πλεόν πηγαίνοντας βόλτα το σκύλο μου στη γειτονιά με χαιρετούν περισσότεροι άνθρωποι. Και η χαρά που βλέπω στα μάτια τους, όταν αναφέρονται στη σειρά, είναι ανεκτίμητη.

Φέτος σε βλέπουμε και στο Να μ’ αγαπάς. Πόσο διαφορετικός είναι ο Χάρης Καλλιγάς από τον Άγγελο και τι σε ελκύει στους τόσο αντίθετους ρόλους;

Μπορώ να πω ότι είναι αντιδιαμετρικά αντίθετοι ρόλοι. Αν και τους ενώνει κάτι. Η ανάγκη και η αναζήτηση της αγάπης. Βέβαια με διαφορετικούς τρόπους και μέσω διαφορετικών οδών. Ή μπορεί και εγώ να θέλω να το βλέπω έτσι. Ότι όλοι οι άνθρωποι αυτό που έχουμε ανάγκη και αναζητούμε είναι η επαφή και η αγάπη. Ο Χάρης είναι ένας ρόλος που έχει περισσότερα σκοτάδια και άλυτα ζητήματα μέσα του. Είναι και αυτός μια πολύ ευχάριστη πρόκληση καθώς διαφέρουμε πολύ. Αποφεύγω στη ζωή μου πολύ τη βία και την ένταση. Ίσως καμιά φορά σε προβληματικό βαθμό. Προτιμώ να υποστώ πράγματα ορισμένες φορές παρά να έρθω σε ρήξη.

Επομένως ο Χάρης λειτουργεί μερικώς και εκτονωτικά για εμένα. Αυτό που με ελκύει είναι η ίδια η φύση της δουλειάς. Η δυνατότητα αυτή να μπαίνω στα παπούτσια διαφορετικών ρόλων και η προσπάθεια να πω την ιστορία τους με σεβασμό και προσοχή. Άλλωστε εκεί έξω υπάρχουν πολλοί Άγγελοι και σίγουρα ακόμα περισσότεροι Χάρηδες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σου όνειρο αυτή τη στιγμή; Υπάρχει κάποιο είδος ή project που θα ήθελες να δοκιμάσεις πέρα από όσα έχεις κάνει μέχρι σήμερα;

Ʃίγουρα το όνειρο μου, για αρχή, είναι να δουλεύω. Είμαι πολύ νέος σε αυτήν την δουλειά. Έχω ακόμα να πω πολλές ιστορίες και να κάνω πολλά ταξίδια. Και σίγουρα να εξελιχθώ. Η εξέλιξη για εμένα είναι ζωή. Οι απαντήσεις και οι βεβαιότητες είναι στασιμότητα. Δηλαδή θάνατος.

Θα ήθελα επίσης σίγουρα να πάω εξωτερικό. Να συνυπάρξω με συναδέλφους που φέρουν διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετική ματιά. Νομίζω το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι η ύπαρξη μιας ομάδας καλλιτεχνικής με την οποία θα ταξιδεύουμε τον κόσμο με σκοπό την συνδιαλλαγή και την συδημιουργία.

ΔΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΔΑΣ ΕΔΩ.